لما رای الحسین علیه السلام حِرصَ القوم علی تعجیلِ القتالِ و قلّهِ انتفاعِهِم بِالوَعظِ والمَقالِ،قال لِاخیهِ العباس: ((اِنِ استَطَعتَ اَن تَصرِفَهُم عَنا فی هذا الیوم فَافعَل؛لَعلنا تُصلی لِربنا فی هذه اللیله؛فَانه یَعلَمُ اَنّی اُحِبُّ الصَلات لَهُ و تِلاوَتَ کِتابِه))

امام حسین علیه السلام در شب تاسوعا وقتی مشاهده کردند که دیگر موعظه در این قوم اثر ندارد و می خواهند به امام علیه السلام حمله کنند به برادرشان ابوالفضل العباس فرمودند: ((اگر می توانی امشب را از آن ها مهلت بگیر تا این شب را برای پروردگار متعال نماز بگزاریم.چرا که خداوند می داند که من به نماز و تلاوت قرآن عشق می ورزم))

لهوف،ص128

علی بن الحسین علیه السلام می فرمایند:

((اگر همه مردم که ما بین مشرق و مغرب هستند بمیرند،من از تنهایی هراسی ندارم پس از آن که قرآن با من باشد،و آن حضرت علیه السلام شیوه اش این بود که هر گاه آیه (مالک یوم الدین)را می خواند،آن قدر آن را تکرار می کرد که نزدیک بود جان دهد))

اصول کافی،ج2،ص602 کتاب فضل القرآن،ح3472.