جبهه که می رفت،لباس نظامی می پوشید. ته دلش هنوز مردد بود که کنار گذاشتن لباس روحانیت کار درستی است یا نه؟

جمعه باید خودش را به تهران می رساند تا گزارشی از جنگ به محضر امام(ره)ارائه بدهد و برای خواندن خطبه به مصلی برود.

به اتاق امام (ره)که رسید شروع کرد به باز کردن بند پوتین هایش.امام(ره)پشت پنجره ایستاده بود و با لبخند نگاهش می کرد.وارد ا تاق که شد،دست امام(ره)را بوسید.امام(ره)آرام به پشتش زد و فرمود:زمانی پوشیدن لباس سربازی در عرف ما خلاف مروت بود؛ولی الان می بینم چقدر برازنده شماست!

گل از گلش شکفت.خیالش راحت شده بود.از آن پس،لباس نظامی را که می پوشید،لذت می برد و افتخار می کرد.

بر اساس خاطره ای از زبان مقام معظم رهبری(مدظلله العالی)دیدار با طلاب و روحانیون عازم جبهه 26/8/1366.